TWARDOŚĆ DREWNA
Twardość drewna to cecha określająca odporność na odkształcenia -
wgniecenia powierzchni pod wpływem nacisku zewnętrznego.
Nie jest możliwe precyzyjne określenie współczynnika twardości ze
względu na różnice pozyskanych próbek drewna. Te różnice to różny wiek,
usłojenie, wilgotność, miejsce wycięcia z pnia, warunki wzrostu i wiele innych.
Cechy te mogą się między sobą minimalnie różnić, co może spowodować
wachnięcia w twardości tego samego gatunku i rodzaju drewna. Im drewno
starsze, im mniej wilgotne – tym twardsze.
Twardość drewna najczęściej określa się wg metody JANKI lub
metodą BRINELL' A.
Twardość Janki jest to test podczas którego mierzy się siłę, jaką
należy użyć, aby wcisnąć metalową kulkę o średnicy 0,44 cala (11,284 mm)
w drewno do połowy jej średnicy. Współczynnik Janki wyraża się w
newtonach ( N ) lub kilo newtonach ( kN ), a dawniej w kilogramach siła ( kG ),
( 1 kG = 9,8 N ).
Twardość Brinell'a jest metodą nowszą i obecnie częściej używaną.
Podobnie jak przy metodzie Janki wciska się w drewno stalową kulkę, ale
o średnicy 10 mm z siłą równą 100 kg. Następnie oblicza się strefę wgniecenia
za pomocą specjalnego wzoru.
Twardość wyrażana jest w postaci liczby twardości Brinell'a ( BNH ).
Im wyższa jest liczba, tym twardsze jest drewno, np. sosna = 1,6 drewno
dąb = 3,4 a drewno merbau = 4,1.
Wybierając drewno na swoją podłogę możemy kierować się tą metodą,
bo jest łatwa. Drewno o twardości dębu i powyżej dobrze nadają się na
podłogi. Nie należy jednak dążyć do jak największej twardości. Drewno ma
wiele znakomitych cech innych niż twardość, np. deski sosnowe, choć miękkie,
są stosowane od zawsze i nadal cieszą nasze oczy.
Jerzy Pawłowski
Podstawowy skład drewna:
węgiel - ok. 50% , tlen - ok. 43 % , wodór - ok. 6% , azot - 0,2% ,
i inne ( cukier, białko, garbniki, olejki eteryczne, …........).